Waar komt jouw belangstelling voor de screensaver vandaan?

Op de kunstacademie ontdekte ik het internet, dat zowel medium als podium kan zijn. Daar kon ik mijn eigen gang gaan. Ik ben op zoek gegaan naar de mogelijkheden van de computer: wat kun je met de computer dat niet met andere media kan? Technisch gezien kun je generatieve beelden maken, beelden die zo geprogrammeerd zijn dat ze constant anders zijn. Je maakt een bewegend beeld met een aantal instructies die de computer uitvoert. Heel simpel gezegd creëer je een soort fontein, die voortdurend water spuit, maar zich nooit helemaal herhaalt: de waterdruppels vallen altijd net iets anders. Zo zie ik generatief bewegend beeld en dat is ook meteen de link naar de screensavers.

Hoe is de screensaver ontstaan?

De allereerste screensaver kwam voort uit het zoeken naar een oplossing voor een praktisch probleem. De eerste computers stonden vaak de hele nacht te draaien en dan brandden de letters en cijfers in de toen gangbare CRT-monitoren. Een programmeur schreef een klein programma waarmee het scherm na enkele minuten op zwart ging als de computer niet gebruikt werd. Dat programmaatje werd een screensaver genoemd. Later bedachten programmeurs dat er interessantere oplossingen mogelijk waren dan een zwart scherm. De screensaver veranderde toen van een louter functioneel programma in een speelplaats.

Voel jij je als kunstenaar verwant aan de makers van de screensavers?

Ik voel me zeer aan hen verwant. Ik kwam heel veel screensavers tegen die ik nog niet kende en er zaten veel ideeën in die ik ook heb onderzocht in mijn werk. Bijvoorbeeld de manier waarop je beweging weergeeft, je hebt eigenlijk maar heel weinig elementen nodig om een grote beweging te suggereren. Een goed voorbeeld hiervan is de screensaver Starfield, waarin bewegende witte puntjes je het gevoel geven dat je door een sterrenhemel vliegt. Dat effect ontstaat door iets van honderd bewegende pixels, in een raster van wel een half miljoen pixels. Een klein aantal elementen maakt dat de kijker beweging ervaart.

Je begint vaak met een groot idee, en vervolgens blijkt dat je dat tot de essentie terug moet brengen omdat veel niet mogelijk is. Dat proces vind ik interessant. Het is niet zoals bij film en fotografie, dat je door een lens naar een scene kijkt en bepaalde keuzes maakt over uitsnede en compositie. Op de computer bouw je een beeld, in code en met een beperkt aantal pixels, helemaal vanuit het niets op.